Eilanders zijn bedilzucht van vaste wal zat

Ze mochten al niet meer met de auto het strand op en een netje uitgooien in de Waddenzee. Hun duinen werden omgeven met prikkeldraad en nu wordt hun woongebied ook nog op de Werelderfgoedlijst van Unesco gezet. En dat betekent nog meer regels. Toch?

Nee echt niet, belooft minister Veerman van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. De eilanders hoeven niet bang te zijn nog verder ingesnoerd te worden. Als het waddengebied al op de Unesco-lijst komt, dan zal dat geen extra regeltjes met zich meebrengen.

Dat is nooit zo, maar voor de zekerheid wil Veerman het ook nog eens laten vastleggen in een speciaal convenant. Zo hoopt de minister dat de eilanders hun angsten laten varen. Pas als de bevolking het ermee eens is, plaatst Unesco het waddengebied op de lijst.

Ondanks deze belofte vertrouwen de eilanders het maar matig. Volgens secretaris Jim le Roux van het Overleg Orgaan Waddeneilanden (OOW) zijn de eilanders in de loop der jaren overspoeld met regelgeving. De vogelrichtlijn bijvoorbeeld, de habitatrichtlijn, nationale parken. Het authentieke, zelfstandige leven dat ze eens leidden, is daardoor verloren gegaan. 'Veel zaken die bij het leven op een eiland hoorden, mogen niet meer. Met de auto het strand op om te jutten, bijvoorbeeld. De dieren mogen niet meer in de duinen weiden. De bevolking is het zat. Er kwamen hier al eerder mannen in nette pakken om de regels te bagatelliseren. Zonder succes natuurlijk.'

Volgens burgemeester Verhoeven van Ameland, tevens voorzitter van het overlegorgaan, is het convenant van Veerman nodig om misbruik te voorkomen. Neem nou de actie van de Waddenvereniging, afgelopen zomer. 'Geen gasboringen in een genomineerd Werelderfgoed', schreeuwde het bord dat de vereniging op de dijk had neergezet. Dat zet kwaad bloed, weet Verhoeven. 'De eilander wordt zo bevestigd in zijn denkbeeld dat de status van werelderfgoed beperkingen met zich meebrengt en dat iedereen ermee aan de haal kan gaan.'

Of het waddengebied op de lijst wordt geplaatst, is nog lang niet zeker. In november bespreken de ministers van Nederland, Duitsland en Denemarken de status van het waddengebied op de tiende waddenconferentie op Schiermonnikoog. Deze conferentie, die elke vijf jaar wordt gehouden, is bedoeld om te komen tot een gezamelijk beleid inzake het waddengebied.

De Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein liet al eerder vastleggen dat er geen extra regels bij mochten komen.