Van zoute kwel naar zilte bron

Door het telen van zouttolerante gewassen kan verzilting ook als een kans voor duurzame zilte landbouw worden opgevat, in plaats van als een probleem dat bestreden moet worden. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Arjen de Vos.

Bodemverzilting vormt een serieuze bedreiging voor landbouwgronden. Ongeveer een kwart van Nederland is gevoelig voor verzilting en het is al nodig om deze gebieden door te spoelen met (kostbaar) zoet water om de verzilting tegen te gaan. Veel landbouwgewassen kunnen niet onder zoute condities worden verbouwd door hun geringe zouttolerantie. Door gebruik te maken van zoutplanten (halofyten), planten die van nature in een zout milieu voorkomen, kan verzilte landbouwgrond toch in gebruik blijven.

Een belangrijk deel van De Vos zijn promotieonderzoek richtte zich op de ecologie en fysiologie van verschillende halofyten, in het bijzonder van zeekool. Zeekool groeit langs de Afsluitdijk en uit onderzoek daar bleek dat zeekool van nature vooral wordt blootgesteld aan zoute sproei (salt spray) en weinig aan hoge bodemzoutconcentraties. Kasexperimenten toonden aan dat zeekool tolerant is voor de zoute sproei en relatief gevoelig is voor bodemzoutconcentraties hoger dan 20 % zeewater. Op Texel deed De Vos veldproeven om de teelt van zilte gewassen verder te onderzoeken. Er is inmiddels met het opschalen van de teelt begonnen en zeekool is in de markt geïntroduceerd, zie http://www.zeekool.nl/.